Grypa pojawia się nagle i w ciągu kilku godzin wywołuje okropne samopoczucie. Wysoka gorączka ścina z nóg, wzmożona męczliwość utrudnia wstanie nawet do toalety, a ból głowy i mięśni dodatkowo pogarszają stan chorego. Grypa jest ciężką i bardzo niebezpieczną chorobą. Sezon grypowy rozciąga się od listopada do kwietnia, a aby zachorować, nie trzeba wcale mieć kontaktu z osobą zakażoną wirusem. Złapać grypę nietrudno, ale na szczęście można się przed nią ustrzec.
Grypę u ludzi wywołują głównie dwa typy wirusa grypy A i B. Wśród tych dwóch typów wirusów grypy wyróżnia się jeszcze konkretne podtypy i odmiany wirusów. W sezonie najwięcej zachorowań wynika z zakażenia wirusem H1N1, który przynosi łagodne objawy. Jest to jednak podtyp wirusa, którego jedna z odmian na początku XX wieku wywołała pandemię hiszpanki, a niemal sto lat później, inna jego odmiana, kolejną światową epidemię. W 2009 roku Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) poinformowała, że nowa odmiana wirusa grypy A/H1N1v rozprzestrzenia się z niepokojącą szybkością, a jej stopień zaraźliwości osiąga 4 na 6 punktów. Na tej podstawie ogłoszono pandemię świńskiej grypy. Dziś ilość zachorowań na grypę znacząco spadła, jednak statystyki wciąż są wysokie. Co roku choroba dotyka około 4-5 milionów ludzi, dla niektórych jest śmiertelna.
Żeby zarazić się wirusem grypy, nie trzeba mieć kontaktu z osobą chorą. Wystarczy przebywać w miejscu, w którym uprzednio był nosiciel wirusa. Te chorobotwórcze drobnoustroje utrzymują się przez pewien czas na powierzchniach płaskich – klawiaturach, poręczach, drzwiach, z których przenoszone są wprost do organizmu nowego „gospodarza”. Grypę można nazwać „chorobą brudnych rąk”, ponieważ to właśnie za ich przyczyną szerzy się zakażenie.
Objawy grypy nie zawsze są oczywiste
Grypa daje o sobie znać średnio w przeciągu dwóch dni od zakażenia, choć może to zająć nawet tydzień. Charakterystyczne jest to, że objawy pojawiają się nagle. Może to być gorączka powyżej 39?C, dreszcze, bóle głowy, mięśni, stawów, uczucie rozbicia i osłabienia. Nasilone objawy utrzymują się 2-3 dni. W przebiegu choroby niekiedy występują też dolegliwości ze strony układu oddechowego – suchy kaszel, ucisk w klatce piersiowej, ból gardła, nieżyt nosa. U dzieci bardzo często grypie towarzyszy biegunka, czasem również wymioty.
Grypa kojarzy się z chorobą o ciężkim przebiegu. Utożsamiamy ją z wysoką gorączką z dreszczami i silnym bólem głowy. Jednak nie zawsze przynosi takie objawy. Zdarza się, że zakażenie przebiega bezobjawowo lub skąpoobjawowo. Duże szanse na łagodne przechorowanie mają osoby zaszczepione przeciw grypie. Jeśli więc nawet pojawi się wirus nowego typu, nie powinien być dla nich niebezpieczny. Niestety, grupa osób najczęściej zapadających na grypę, czyli młodzi dorośli, nie skłania się ku takiej profilaktyce. Przeciw grypie szczepi się nie więcej niż 5% Polaków, mimo głośnych kampanii społecznych i programów polityki zdrowotnej. Szczepienia przeciw grypie są ważne zwłaszcza dla osób z grupy podwyższonego ryzyka. Seniorzy, choć zapadają na tę chorobę rzadko, przechodzą ją ciężko i są bardziej narażeni na powikłania. Zapalenie płuc, angina bakteryjna, jak również zaostrzenie współistniejących chorób – astmy, cukrzycy czy niewydolności serca dla osób 60+ może skończyć się śmiercią.
Leczenie grypy zaczyna się od diagnostyki
Grypę niełatwo rozpoznać po objawach. Czasem przebieg choroby przypomina zwykłe przeziębienie, innym razem upodabnia się do chorób grypopodobnych. Potwierdzenie grypy po samym stanie zdrowia chorego jest możliwe wyłącznie w okresie epidemii, a to i tak nie daje 100% pewności.
Do rozpoznania potrzebne są badania laboratoryjne. Jednym z nich jest szybki test przyłóżkowy, którego wynik otrzymujemy już po 30 minutach. To znaczące, zwłaszcza gdy choremu ma się podać leki przeciwgrypowe, które są tym bardziej skuteczne, im wcześniej się je wdroży. Szybkie testy przyłóżkowe nie są zbyt czułe, więc ich wyniki mogą wymagać potwierdzenia. Bardziej miarodajne są metody diagnostyki molekularnej (PCR). Na wyniki posiewu wymazu z gardła czeka się wprawdzie dzień lub dwa, jednak to badanie pozwala postawić diagnozę i zastosować odpowiednie leczenie.
Leczenie grypy zależy bezpośrednio od jej przebiegu. Osoby z grupy podwyższonego ryzyka powinny być leczone w szpitalu i dostawać oseltamiwir lub zanamiwir (leki przeciwwirusowe). Nie zawsze jednak hospitalizacja jest możliwa. Wówczas chory musi być objęty ścisłą obserwacją, aby w razie potrzeby otrzymał niezbędną pomoc. W leczeniu grypy w konieczna może okazać się tlenoterapia i interwencje specjalistyczne.
Jeśli natomiast chory nie należy do grupy podwyższonego ryzyka, a choroba nie ma i raczej nie przyniesie powikłań, zaleca się leczenie objawowe w domu. Wówczas sięga się po leki przeciwgorączkowe i przeciwbólowe, w tym również niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ). Ważne jest nawadnianie organizmu, zwłaszcza przy wysokiej gorączce, oraz wzmacnianie odporności dietą i preparatami leczniczymi. Skuteczne działanie immunomodulujące w przypadku infekcji wirusowych i bakteryjnych przynoszą leki z aloesem drzewiastym. Chorując na grypę, trzeba izolować się od otoczenia, zwłaszcza jeśli wśród bliskich są osoby starsze, kobiety ciężarne i dzieci.
Więcej porad znajdziesz na stronie Bioaronsystem.pl
