W Szkole Podstawowej nr 12 w latach 2015 – 2017 realizowany był projekt „Mobilność kadry edukacji szkolnej” finansowany w całości z środków Europejskiego Funduszu Społecznego. Jego głównym założeniem było ożywienie życia społecznego szkoły, poszukanie nowych, innowacyjnych rozwiązań edukacyjnych opartych na zasadach demokratycznych, lepsze zintegrowanie zespołu nauczycieli oraz zmotywowanie ich do podejmowania nowych, niekonwencjonalnych działań na rzecz uczniów i całej społeczności „Dwunastki”.
Podjęto szereg nowych inicjatyw mających poprawić pracę zespołową nauczycieli i wpłynąć na poprawę jakości ich pracy. Nową tradycją stało się np. organizowanie integracyjno-szkoleniowych rad pedagogicznych, podczas których nauczyciele uczestniczą w terenowych grach integracyjnych. Nie dość, że świetnie i wesoło się bawią, to poznają nowe formy pracy z uczniami.
Budowaniu dobrej atmosfery w placówce służyły też formy paraartystyczne realizowane przez zespoły nauczycielskie. Powstały okazjonalne skecze kabaretowe, a także projekty teatralne i happeningi historyczne. Nauczyciele bardzo chętnie i licznie angażowali się w wymienione inicjatywy, wykazując się dużą kreatywnością. Okazało się, że drzemie w nich ogromny potencjał twórczy. Teraz chętniej pracują metodą warsztatową, dzięki czemu uroczystości szkolne zyskują na jakości.
Na ożywienie życia społecznego Dwunastki duży wpływ miało powołanie Stowarzyszenia Szczęśliwa Dwunastka, które zajmuje się organizacją rajdów rowerowych, świątecznych warsztatów, kiermaszów, zabaw karnawałowych, a także działalnością charytatywną.
Tygodniowy pobyt nauczycieli w Edinburgh Steiner School oraz cały proces przygotowania językowego i kulturowego był dla nauczycieli niezwykle wzbogacającym, inspirującym doświadczeniem. Nie dość, że poprawili kompetencje językowe i zwiedzili przepiękny Edynburg, to przede wszystkim wzbogacili swój warsztat pedagogiczny aktywnie uczestnicząc w życiu wyjątkowej szkoły steinerowskiej. Brali udział w zajęciach lekcyjnych, warsztatach, wernisażu, w ekumenicznym spotkaniu integracyjnym, a nawet w posiedzeniu Rady Pedagogicznej. Uderzający w tej placówce jest szacunek, wyczuwalny we wszystkich możliwych szkolnych relacjach. I nie wypływa on bynajmniej ze strachu przed złą oceną, bo tu nie stawia się ocen, lecz z przyjętych zasad. Zasady te egzekwuje się spokojnie, bez krzyku, a jeżeli trzeba dziecko upomnieć, robi się to zawsze na osobności. Jedynym krzykiem, jaki słychać w szkole, jest naturalny gwar podczas przerw, kiedy pozwala się dzieciom na naturalną ekspresję, także na wspinanie się po drzewach. Nauka na lekcjach również odbywa się w sposób naturalny, np. na matematyce przed wykonaniem obliczeń prędkości, dzieci biegają po dziedzińcu mierząc czas i odległość, potem dochodzą do pewnych wniosków samodzielnie i dopiero na późniejszym etapie, poznają abstrakcyjne wzory. Stawia się tu również duży nacisk na rozwój umiejętności artystycznych – wszystkie dzieci grają na instrumentach muzycznych i pięknie śpiewają. Uczy się ich wytrwałości i dokładności, na zajęciach plastycznych na przykład nad jedną pracą potrafią pracować pół roku, ale robią ją zupełnie samodzielnie, a efekt końcowy jest zawsze doskonały. To szkoła bez telefonów i przesadnej komputeryzacji. Dba się o to, aby dzieci, zanim poznają świat wirtualny, zdobyły wiedzę o świecie realnym oraz rozwinęły swoje społeczne i twórcze umiejętności. Nauczyciele dostosowują treści nauczania do potrzeb i możliwości klasy, opracowują własne programy. Są osobami niezwykle wszechstronnymi, z wysoko rozwiniętymi kompetencjami społecznymi i pedagogicznymi.
Po powrocie z Edynburga, grupa projektowa opracowała program rozwoju Dwunastki w oparciu o idee kształcenia demokratycznego. Jego głównymi założeniami była zmiana podejścia do pracy z uczniem, poprawienie jego kompetencji społecznych i umiejętności komunikowania się, budowanie wewnętrznej motywacji do zdobywania wiedzy, wyzwalanie kreatywności. Także to, aby każdy uczeń znał swoje mocne strony, brał odpowiedzialność za swoje działania oraz umiał samodzielnie podejmować decyzje. Aby poprawiać jakość kształcenia i wychowania, w ramach obowiązujących w Polsce przepisów oświatowych, możemy zrobić naprawdę bardzo dużo. Możemy tworzyć szkoły z nieprzeciążonymi uczniami i szczęśliwymi nauczycielami, w których uwzględnia się naturalne potrzeby dzieci i budzi w nich ciekawość świata – bo odkrywanie świata jest największą życiową przygodą.
