„Piękno i Siła”, czyli wystawa fotografii w MOK-u

Wystawa jakże inna, bo połączyła trójkę młodych dziewczyn, które mają wspólną pasję – fotografię. Autorki niewiele mówią o sobie. Wolą, żeby ludzie oceniali je po ich zdjęciach.

Fotografia to nie tylko zatrzymanie danej chwili na dłużej. To kreowanie i udostępnianie własnego świata. Dzięki fotografii inni ludzie mogą poznać świat widziany moimi oczami. Fotografować zaczęłam gdy lustrzanka cyfrowa nie była jeszcze rzeczą tak łatwo dostępną. Zenit i Practica nauczyły mnie zarówno szacunku jak i pokory, ale sprawiły też, że po dziś dzień fotografia to moja wielka pasja, którą staram się rozwijać.
Wiele osób zapewne zapyta dlaczego konie? Otóż konie pojawiły się w moim życiu dużo wcześniej, a chęć zatrzymania czasu spędzonego z nimi połączyła te dwie pasje w jedną całość. Można śmiało stwierdzić że jestem samoukiem, ponieważ fotografować uczyłam się głównie podglądając i słuchając opinii innych. Dziś, choć mam już wyrobiony swój własny styl i pogląd na świat widziany przez obiektyw, nieustannie staram się rozwijać i doskonalić w tym co robię, przede wszystkim obserwując pracę innych fotografów na plenerach i warsztatach. Do tej pory moje fotografie publikowane były w czasopismach („Świat Koni”, „Koń Polski”, „Poznaj Świat”, „Panorama”), kalendarzach oraz prezentowane na wystawach zbiorowych „Konie moją pasją”, „Polskie konie”. Mam nadzieję, że dzięki tej wystawie będą mogli Państwo przez chwilę spojrzeć na świat moimi oczami i odpowiedzieć samemu na pytanie dlaczego właśnie konie i fotografia. Gorąco zapraszam do oglądania.

Fotografia jest dla mnie czymś wyjątkowym. Nieprzerywalnie fotografuję sobie coś w swojej głowie. Prawdą jest, że ciężko sfotografować to, co akurat by się chciało bo chwile są bardzo ulotne, czasami nie mamy pojęcia jak bardzo. Dlatego tak podnieca mnie i interesuje fotografia, zwłaszcza portretowa. W swoim niezwykle przestrzennym ‘atelier’ kreuję swoje własne postacie. Interesuje mnie przeważnie płeć piękna i kocham pokazywać zupełnie inną stronę człowieka. Zdjęcie powinno oddawać prawdę i naturalność, a ja dodaję do tego szczyptę bajki. Staram się wyrwać kawałek snu do rzeczywistości. Wiem, że robię to tylko dla przyjemności, nie jestem amatorem który martwi się o sprzęt ani też profesjonalistą, który martwi się o pieniądze. Ja martwię się tylko o światło.

Interesuję się fotografią od dobrych 6-ciu lat, a wszystko zaczęło się od podkradania aparatu od mojej starszej siostry. Po zdaniu matury wybrałam się na dwuletnie studium fotograficzne do najpiękniejszego miasta w Polsce – Krakowa. Przez dwa lata dowiedziałam się, nauczyłam i ukształtowałam swój światopogląd na temat fotografii, nowych technik, podejścia do danego tematu fotograficznego. Nigdy wcześniej nie patrzyłam na świat w tak otwarty i odmienny sposób jak robię to teraz. Mimo wszystko nadal uważam, że odkryłam dopiero niewielką część tego świata. Byłoby nudno gdyby stało się to wszystko w jednym momencie. Nadal poszukuję swojej własnej formy wypowiedzi. Fotografia jest dla mnie sposobem na wyrażenie emocji, piękna, które jest schowane gdzieś głęboko w nas. Niektórzy potrafią ubierać to w słowa – ja fotografuję. Moim ulubionym fotografem jest Steven Meisel. Jego prace są czyste, zmysłowe, spokojne, a zarazem pełne dynamiki. Steven nie boi się kontrowersji, tematów zakazanych, ale jednocześnie tworzy powłokę delikatności w swoich zdjęciach, która bardzo mnie ujmuje. Liczę, że moje prace dotrą do każdego z Was w zupełnie inny sposób.

Fotografie Marii Kamyszek i Karoliny Wengerek można także zobaczyć w Galeriach Autorskich na naszym portalu.