Do pełnego szczęścia brakuje mi…czasu

Z Magdaleną Pomierską, która pracuje od 10 lat na scenie Teatru im. Al. Fredry w Gnieźnie, a obecnie jest w próbach „Nie-Boskiej Komedii” Zygmunta Krasińskiego – „Rzecz o Krzyżu”, gdzie zagra Orcia – rozmawia Daniela Zybalanka-Jaśko.

Magdalena Pomierska w 2001 roku ukończyła Akademię Sztuk Wizualnych w Poznaniu. Trzy lata temu uzyskała dyplom studiów aktorskich w Warszawie w Związku Artystów Scen Polskich. Zagrała Klarę w „Zemście” Al. Fredry, Haneczkę w „Weselu” St. Wyspiańskiego, „Calineczkę” – tytułową rolę, Księżniczkę w „Świniopasie”, Wiedźmę morską w „Małej syrence”Ch. Andersena, wystąpiła także w „Wigilijnej opowieści” K.Dickensa, „Doktorze Doolitle i przyjaciele” H.Loftinga, „Czarodziejskiej lampie Aladyna” wg Baśni Tysiąca i jednej nocy, w roli Konia Ojca w „Pięknej i Besti” Laurence’a Boswell’a. Na Scenie Inicjatyw Aktorskich zagrała w dwuosobowym spektaklu ukraińskiej pisarki Neda Neżdany „Kto otworzy drzwi”, a także w czteroosobowej sztuce Pam Gems „One” wystąpiła w roli Stas, Żałobnice w „Królu Edypie i Antygonie” Sofoklesa, Bet w „Księciu i i żebraku” na motywach powieści M.Twaina. Jest po premierze bajki „Gelsomino w kraju kłamczuchów” Gianni Rodari, gdzie zagrała Kota III. Jest także w próbach „Nie – Boskiej Komedii Zygmunta Krasińskiego – Rzecz o Krzyżu”, gdzie wystąpi w roli Orcia.

Trzy lata temu uzyskałaś dyplom aktorski. Czy myślałaś wówczas, że od tej pory życie Twoje zmieni się diametralnie?

Masz męża, dwuletnią córeczkę, życie Twoje się ustabilizowało. Jak patrzysz dzisiaj na świat?

Wróćmy jednak do Twojej pracy w teatrze. Miałaś roczną przerwę po urodzeniu córeczki. Jak się ponownie odnalazłaś w teatrze?

Zagrałaś na przestrzeni 10 lat wiele ról jak np. Calineczkę – tytułową rolę w spektaklu H. Ch. Andersena, Haneczkę w „Weselu” czy Klarę w „Zemście”. Jak wspominasz te role?

Wystąpiłaś także w dwóch sztukach na Scenie Inicjatyw Aktorskich: „Kto otworzy drzwi” Neda Neżdany i „One” Pam Gems. Czy Scena Inicjatyw Aktorskich to ryzykowne przedsięwzięcie?

Praca w „Pięknej i Bestii” w reżyserii Andrzeja Rozhina nad rolą Konia Ojca była uciążliwa. Jak się do niej przygotowywałaś i jak pracowało się Andrzejem Rozhinem?

W spektaklu „Książe i żebrak” M.Twaina zagrałaś Bet – siostrę Toma Canty, który w czasie akcji scenicznej zamienia się w Księcia. Sceny żebracze były wykonane przez Was perfekcyjnie i cieszyły się aplauzem publiczności. Czy gra w takim spektaklu dla młodzieży jest przyjemnością?

Niedawna premiera bajki „Gelsomino w kraju kłamczuchów” Gianni Rodari, piękny spektakl w reżyserii Tomasza Szymańskiego z ruchomymi dekoracjami Barbary Zachmoc w rozświetlonej włoskiej scenerii dopełniły całości. Gelsomino to bajka sprzed 50 lat, ale zawsze z aktualnym przesłaniem. Zagrałaś w tym przedstawieniu Kotkę wraz z Kasią Czubkówną i Justyną Tomczak. Była to scena ujmująca i pełna wdzięku. Jak pracowało się nad tym materiałem?

Weszłaś w próby „Nie – Boskiej Komedii” Zygmunta Krasińskiego „Rzecz o Krzyżu”, gdzie grasz trudną rolę Orcia – syna Henryka i Marii jego żony. Krasiński wprowadził nowe fatum: dziedziczność. Stworzył romantyczne „Upiory” nie mniej wstrząsające niż dramat Ibsena, lecz poetyczniejsze, wiedział już wtedy, że ojciec pragnął jego małżeństwa i stwierdził, że szczęścia rodzinnego stworzyć by nie potrafił, że żonę mógłby unieszczęśliwić, a dziecku przekazałby może spotęgowane zdolności, ale wraz z nimi – spotęgowany rozstrój fizyczny, piętno choroby i śmierci przedwczesnej. Jeżeli takie było założenie, to przesunęło się ono nieco w dalszym kształtowaniu: część duszy własnej dawszy Henrykowi, twórca Orciowi również dał część jaźni swojej i on przecież po matce odziedziczył organizm wątły, i jemu groziło widmo ślepoty, i on czuł ten nowy rodzaj tragizmu poezji. Nic dziwnego, że na Słowackiego silnie podziałała postać Orcia. Przetworzył ją w „Wacławie”, jako Eolliona, a w „Zborowskim” wizje senne Heliona. Rola, którą Ci powierzono jako kobiety – dziecka, bowiem Orcio ma 14 lat, jest rolą skomplikowaną. Pokazanie młodzieńca ślepego, chorego, uzależnionego od poezji nie jest łatwe. Jesteś w trakcie prób, wiele zależy od reżysera, ale także i od Ciebie. W jakim kierunku będziesz prowadziła tę rolę?

Jak oceniasz pracę swoją z perspektywy 10 lat?

Masz 32 lata. Orcio to postać, która dominuje w „Nie – Boskiej Komedii”, na której osadza się cała fabuła i bez wątpienia masz z tej roli dużą satysfakcję. Jako dojrzała aktorka, czy masz jakieś pragnienia i marzenia zagrania ciekawej roli?

Czy role klasyczne jak „Król Edyp – Antygona”, w którym nie tak dawno brałaś udział, różnią się w pracy nad współczesną sztuką?

Scena Inicjatyw Aktorskich, która dała Ci wiele satysfakcji aktorskich, jest dla Ciebie odskocznią?     

Praca, dom, wychowanie dziecka. Czy brakuje Ci czegoś do pełnego szczęścia?

Czego życzyć Tobie na dalsze lata?

Dziękuję za rozmowę