Dzisiaj w biurze Poselskim Tadeusza Tomaszewskiego odbyła się konferencja na której poruszono temat barier i niedogodności, które w swoim życiu muszą pokonać osoby niepełnosprawne. Poseł poinformował również o stanie infrastruktury dworcowej i inwestycjach drogowych w Wielkopolsce.
Pierwszą poruszoną kwestią był aktualny stan przygotowań inwestycji drogowych do organizacji w Polsce turnieju finałowego Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej UEFA EURO 2012. W ramach przygotowań inwestycji dworcowych do organizacji tego turnieju realizowanych jest siedem projektów z ośmiu pierwotnie planowanych. Łączny koszt wszystkich projektów szacowany jest na około 700 000 tys. zł. Jednym z siedmiu modernizowanych dworców jest dworzec w Poznaniu, który ma istnieć jako Zintegrowane Centrum Komunikacyjne Poznań Główny. Zadanie to dotyczy budowy nowego dworca kolejowego, terminala autobusowego oraz centrum handlowo-rozrywkowego. Inwestorem jest Konsorcjum Trigranit, a termin realizacji budowy przewidziany jest do 30 kwietnia 2012 roku. Poinformowano również o stanie realizacji inwestycji na autostradzie A-2. Budowa autostrady została podzielona na dwa odcinki: Stryków – Konotopa oraz Świecko – Nowy Tomyśl. Przewidywany koszt projektu to 4 167 368,4 tys. zł. Odcinek ze Świecka przejezdny będzie już z końcem listopada 2011 roku. Poseł Tadeusz Tomaszewski poinformował, że rozmawiał telefonicznie z Zastępcą Dyrektora Generalnej Dyrekcji Dróg i Autostrad w Poznaniu – Tadeuszem Łuką, na temat budowy odcinka drogi Gniezno – Września. Niestety dowiedział się, że Generalna Dyrekcji Dróg i Autostrad nie posiada środków na modernizację drogi Czeluścin – Żydowo – Gniezno, tylko jedynie na skończenie prac budowlanych na odcinku Września – Czeluścin. Wielu mieszkańców przydrożnych wsi jest zbulwersowanych tym faktem. Najważniejszym jednak tematem dzisiejszego spotkania były problemy osób niepełnosprawnych. Na konferencji obecni byli również prezes Wielkopolskiego Związku Inwalidów Narządu Ruchu – Bolesław Ciesielczyk oraz Piotr Greser. Mówiono o problemie bezrobocia osób niepełnosprawnych, które często są dyskryminowane podczas rekrutacji do firm. Zastanawiano się czy jest to wynikiem niechęci czy obawy. Zmniejszyła się niestety liczba osób niepełnosprawnych z wykształceniem wyższym i średnim. Może być to wynikiem bardzo niskich przychodów tych osób. Przeciętny miesięczny dochód na jedną osobę w gospodarstwie domowym osoby niepełnosprawnej w 2008 roku wynosił 1178 zł i był o ponad 300 zł niższy w porównaniu z przychodami gospodarstw, w których nie ma osób niepełnosprawnych. Osoby niepełnosprawne wydają ponad trzy razy więcej na opiekę medyczną niż ludzie pełnosprawni. Miejsca parkingowe w Gnieźnie niestety nie spełniają norm i oczekiwań stawianych przez osoby niepełnosprawne – mówi Prezes Wielkopolskiego Związku Inwalidów Narządu Ruchu – Bolesław Ciesielczyk. Są one zbyt wąskie, ponieważ osoba z wózkiem inwalidzkim nie jest w stanie swobodnie wysiąść z auta. Oczywiście bardzo często miejsca te są zastawione przez inne pojazdy, które nie powinny tam stać. Bardzo dużym problemem jest dostęp do urzędów użyteczności publicznej np. poczty przy ul. Chrobrego. Poza problemem zastawiania samochodów osób niepełnosprawnych przez inne pojazdy istnieje jeszcze niedogodność w postaci samego wejścia na pocztę. Podobny problem jest z wejściem jest do Miejskiego Ośrodka Kultury. Już od pięciu lat prosimy o dostosowanie wejścia do osób niepełnosprawnych, o windę. Istnieją miasta, np. Września, gdzie osoba niepełnosprawna może stanąć wszędzie. Niestety nie w Gnieźnie. Również w naszym mieście nie są uznawane zniżki na legitymacje osób niepełnosprawnych podczas przejazdów MPK. Niestety tylko w naszym mieście tak się dzieje. Często dużym problemem są śliskie parkiety w nowych budynkach. Jest bardzo wiele problemów, które na swojej drodze napotykają osoby niepełnosprawne, a które są niezauważalne dla osób pełnosprawnych, m.in.:
– dostęp do urzędów użyteczności publicznej (urzędy miejskie, gminne, przychodnie, poczta)
– mało miejsc parkingowych
– przejazd środkami MPK, PKP i PKS
– bariery architektoniczne (krawężniki, brak podjazdów i wind)
– niechęć pracodawców w zatrudnianiu osób niepełnosprawnych
– ograniczony dostęp do sprzętów rehabilitacyjnych ze względu na ich wysokie ceny i rzadkie dofinansowania
– mały dostęp do lekarzy specjalistów oraz długie terminy oczekiwań
Miejmy nadzieję, że to się w końcu kiedyś zmieni i osoby niepełnosprawne nie będą alienowane.
– dostęp do urzędów użyteczności publicznej (urzędy miejskie, gminne, przychodnie, poczta)
– mało miejsc parkingowych
– przejazd środkami MPK, PKP i PKS
– bariery architektoniczne (krawężniki, brak podjazdów i wind)
– niechęć pracodawców w zatrudnianiu osób niepełnosprawnych
– ograniczony dostęp do sprzętów rehabilitacyjnych ze względu na ich wysokie ceny i rzadkie dofinansowania
– mały dostęp do lekarzy specjalistów oraz długie terminy oczekiwań
Miejmy nadzieję, że to się w końcu kiedyś zmieni i osoby niepełnosprawne nie będą alienowane.
J.P.
