Skandaliczna obsługa w gnieźnieńskim szpitalu

Gnieźnieński szpital przy ul. 3 maja jest w trakcie rozbudowy. Wcześniej wyremontowano górny segment obiektu, w którym znajduje się m.in. izba przyjęć i szpitalny oddział ratunkowy, gdzie trafiają osoby po wypadkach. Na jaką obsługę może liczyć pacjent, który zgłasza się na izbę przyjęć np. z podejrzeniem złamania ręki w łokciu? Niestety na mizerną. Jak to wygląda czasowo? Odpowiedź poniżej:

Po wizycie w gabinecie zostajemy oddelegowani do pracowni RTG w celu wykonania prześwietlenia ręki. Tutaj personel szpitala pracuje znacznie szybciej i po kilku minutach wychodzimy z gotowym zdjęciem RTG, z którym musimy wrócić do lekarza specjalisty. Po powtórnym wejściu do gabinetu w ciągu kilkunastu sekund lekarz stwierdza, że z naszą ręką wszystko jest w porządku i mimo rany oraz obrzęku nie zapisuje żadnych maści ani tym podobnych specyfików. Wizyta dobiega końca. Ile czasu w sumie minęło od naszego pojawienia się na izbie przyjęć? Godzina i dziesięć minut. Mało? Stanowczo za dużo. Wszystkie badania, łącznie z prześwietleniem można zrobić nawet w 30 minut pod warunkiem, że nie stracimy bezsensownie kilku minut na izbie przyjęć, lekarz zacznie przyjmować punktualnie, nie będzie zamieszania przy okienku itp. Należy zauważyć, że sami dojechaliśmy do szpitala bez wzywania karetki pomimo tego, że pacjent, który miał podejrzenie złamania ręki uległ wypadkowi kilka kilometrów poza miastem.
Oprócz długiego czasu, który spędziliśmy przy okienku oraz czekając na lekarza dało się odczuć wręcz skandaliczną obsługę. Pielęgniarki traktowały nas jak towar na półce w supermarkecie. Pacjentowi, który ledwo rusza ręką kazano podpisać się czytelnie w okienku, które co prawda posiada blat, ale dostęp do niego utrudnia szyba, która umieszczona jest ok. 10 cm ponad blatem. Dodatkowo zwróciliśmy uwagę na instrukcję przeciwpożarową. Zdjęcie instrukcji można zobaczyć tutaj. Papier, na którym została ona wydrukowana jest starszy od niejednego pacjenta. Nie byłoby w tym nic złego, gdyby nie fakt, że chociażby numer telefonu do Komendy Powiatowej Policji jest nieaktualny.
Pacjent zapytany po wyjściu ze szpitala – jak się czuje, odpowiedział: „Gorzej niż zanim tutaj przyszedłem. Jestem zmęczony samym czekaniem i atmosferą jaka panuje w poczekalni.” Czy trzeba coś dopowiadać? Chyba nie.