O arogancji Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Gnieźnie powiadomiliśmy Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków oraz złożyliśmy wniosek o wszczęcie postępowania w tej sprawie, ponieważ jeżeli takie działania podjąłby jakikolwiek inny podmiot gospodarczy czy osoba prywatna, konsekwencje prawdopodobnie zostałyby wyciągnięte natychmiast. Najwyraźniej Sanepid jest traktowany na wyjątkowych zasadach.
Powiatowa Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w Gnieźnie wydaje się być bezkarnym podmiotem, jeśli chodzi o naruszanie przepisów o ochronie zabytków. Miejski Konserwator Zabytków wydał pozwolenie na przeprowadzenie remontu zdewastowanej elewacji na budynku Sanepidu, jednak nakaz ten został zignorowany.
Dlaczego do pozwolenia stosujemy zastępczo sformułowanie nakaz? Ponieważ decyzję wydano po dewastacji elewacji. Pisaliśmy o tym w artykułach „Napisał „Stop Mobbing” na Sanepidzie! Nagle poszukuje go Policja!” oraz „Co dalej z elewacją na Sanepidzie? Miejski Konserwator Zabytków wskazuje, co należy zrobić„.
Zapytaliśmy Miejskiego Konserwator Zabytków, czy podjął działania w tym zakresie. Poniżej odpowiedź, którą otrzymaliśmy:
Informuję, iż pozwolenie na renowację elewacji budynku PSSE obowiązuje nadal. Miejski Konserwator Zabytków nie prowadzi postępowania dotyczącego nałożenia kary w sprawie zamalowania napisu „stop mobbing” na budynku Sanepidu, które było poczynione doraźnie do czasu renowacji jego elewacji.
Pozwolenie na remont m.in. elewacji zostało wydane przed jej dewastacją, w związku z czym MKZ nie może obecnie wydać nakazu naprawy. Sprawa dewastacji, w postaci namalowania napisu, została natomiast umorzona przez organy ścigania. Można więc powiedzieć, że wszystko zależy od dobrej woli, chęci i zapewne możliwości finansowych Sanepidu, który jest jednostką budżetową. Są to jednak tylko domysły, ponieważ PSSE trzyma swoje plany w tajemnicy.
O plan remontu elewacji zapytaliśmy także Powiatową Stację Sanitarno Epidemiologiczną w Gnieźnie. Poniżej odpowiedź, którą otrzymaliśmy:
Informuję, że remont elewacji nastąpi w stosownym czasie.
Takie zachowanie ze strony Sanepidu jest nie do pomyślenia, zwłaszcza że budynki zabytkowe są ważnym elementem kulturowego dziedzictwa miasta. Konserwatorzy zabytków są odpowiedzialni za ochronę dziedzictwa kulturowego i estetycznego zabytków, a ich decyzje powinny być szanowane przez wszystkie podmioty, w tym przez Sanepid.
Gdyby sytuacja ta dotyczyła innego podmiotu, konserwator zabytków zapewne byłby bezwzględny w nakładaniu kar. Jednak w przypadku Sanepidu, który jest instytucją publiczną, wydaje się, że brakuje narzędzi i mechanizmów lub po prostu chęci, które pozwoliłyby na egzekwowanie przepisów dotyczących ochrony zabytków. Być może w grę wchodzi tak zwane „kolesiostwo”? W tej kwestii zwrócimy się z zapytaniem do Ministerstwa Sprawiedliwości.
Takie podejście jest nie do przyjęcia. Ochrona zabytków powinna dotyczyć każdego, niezależnie od jego statusu lub przynależności. Konserwatorzy zabytków powinni być w stanie wyegzekwować swoje decyzje i kary wobec wszystkich podmiotów, w tym instytucji publicznych, które naruszają przepisy o ochronie zabytków.
Warto pamiętać, że zabytki są częścią naszej historii i kultury, a ich ochrona powinna być dla nas wszystkich ważna. Konserwacja i remonty zabytkowych budynków mogą być kosztowne, ale jest to inwestycja w przyszłość, która pozwoli zachować dziedzictwo kulturowe dla kolejnych pokoleń.
W sytuacji, gdy Sanepid ignoruje nakazy konserwatora zabytków, należy szukać sposobów na skłonienie instytucji publicznych do przestrzegania przepisów dotyczących ochrony zabytków. Można rozważyć zwiększenie kontroli i sankcji za ich naruszanie, jak również edukację i podnoszenie świadomości społeczeństwa na temat wartości dziedzictwa kulturowego.
Podsumowując, należy przestrzegać przepisów dotyczących ochrony zabytków, niezależnie od statusu czy przynależności podmiotu. Konserwatorzy zabytków powinni mieć narzędzia i mechanizmy, które pozwolą im na egzekwowanie swoich decyzji i kar wobec wszystkich podmiotów, w tym także wobec instytucji publicznych. Ochrona dziedzictwa kulturowego jest ważna dla wszystkich społeczności i powinna być traktowana z należytą powagą i szacunkiem.
