Dział - Felietony

Jaki związek ma prawo do lokalu do ciepłej wody? Czy warto być wyodrębnionym właścicielem lokalu mieszkalnego? Wiele osób zadaje sobie powyższe pytania nie zdając sobie sprawy z konsekwencji lub uprawnień jakie daje konkretny stosunek prawa do zajmowanego lokalu, szczególnie w Gnieźnieńskiej Spółdzielni Mieszkaniowej. Prawo spółdzielcze przewiduje trzy formy prawa do lokalu: lokatorskie, spółdzielcze własnościowe oraz prawo odrębnej własności lokalu.

W biuletynie informacyjnym Gnieźnieńskiej Spółdzielni Mieszkaniowej kolportowanym w ostatnim czasie w zasobach spółdzielczych opublikowano artykuł autora (r) pod tytułem "Polubiliśmy ciepłą wodę". Z przywołanego artykułu przytoczę dwa fragmenty istotne dla zobrazowania tytularnego pytania. Pierwszy fragment to: "Na nic zdają się protesty dwóch właścicieli mieszkań z gnieźnieńskiego "kwadratu" (...) próbujących przekonać gnieźnian, że ciepła woda z PEC-u to coś złego." , oraz drugi: "Opór dwóch właścicieli mieszkań skutecznie zablokował wolę większości. Jeden z nich w budynku nie mieszka, a drugi był kiedyś prezesem PEC-u".

Miałem sen, że jest już kilka lat po wyborach samorządowych 2014 roku.

Miałem sen, że zbliżają się wybory parlamentarne. Przeglądam listę kandydatów na senatorów z naszego okręgu i ku mojemu zdziwieniu nie ma na niej Piotra Gruszczyńskiego. Zaniepokojony tym faktem przeglądam doniesienia medialne i co czytam? Sztab wyborczy Platformy Obywatelskiej wydał komunikat, że jest to skutkiem braku wykonywania poleceń centrali w czasie przedwyborczym do rad gmin.

Wielokrotnie przyglądałem się szkoleniom Straży Pożarnej, ratowników medycznych oraz Policji. Co roku organizowana jest w Gnieźnie chociażby symulacja wypadku masowego. Wszystko, co można usłyszeć podczas takich ćwiczeń brzmi niezwykle mądrze i rozsądnie. Szkoda, że jeżeli faktycznie dochodzi do wypadku i jako pierwsza na miejscu pojawia się Policja, potrafi człowieka co najwyżej zniechęcić do udzielania pomocy w takich sytuacjach - a nawet wręcz wystraszyć.

Kalendarz nieubłaganie wskazuje, że już za kilka chwil wiele spraw nabierze nowego wymiaru. 25 maja, większa lub mniejsza część naszego społeczeństwa wybierze swoich przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego. Z pewnością nie wszyscy zdecydują się oddać głos, sondaże wskazują nawet, że frekwencja może być druzgocąco niska ... ale jak nie raz udowadniała historia, sondażowniom zdarzają się spektakularne pomyłki.

"Młody bezrobotny" od dłuższego czasu jest wyrażeniem, które na stałe wpisało się nie tylko w polską, ale i europejską rzeczywistość. Bycie młodym człowiekiem jest dziś naprawdę trudne i piszę o tym z pełną odpowiedzialnością. System "wyprodukował" bowiem absolwentów, którzy mimo wszystkich swoich przymiotów, nie mogą znaleźć zatrudnienia. Ci ludzie są utalentowani, wykształceni, otwarci na świat, mobilni, odważni, znający języki, kreatywni (mógłbym jeszcze długo wymieniać). Mimo tego borykają się z brakiem pracy, bez której niemożliwe staje się rozpoczęcie w pełni dorosłego życia. Z tym ogromnym problemem staram się walczyć w miarę możliwości.

Żaden inny pierwszy dzień zwiastujący nadejście nowej pory roku, nie jest tak hucznie obchodzony jak właśnie Dzień Wiosny. Przynosi on ze sobą obietnicę dłuższych, cieplejszych i pełnych energii dni, odganiając wspomnienie chłodu oraz apatii zimowej aury.

Typowy scenariusz wygląda tak: matura - składanie dokumentów aplikacyjnych - rozpoczęcie studiów. Potem pięcioletni okres wchłaniania wiedzy i kształtowania myśli. Ostatni rok studiów - refleksja nad życiem i przyszłością. Teoretycznie wydaje się, że możliwości są nieograniczone. W praktyce bywa różnie... najczęściej marnie. Okazuje się, że ograniczenia istnieją i z grupy dziesięciu kolegów ze studiów idących na piwo, trzech pracy w ogóle nie znajduje, kilku wyjeżdża za granicę, część jest na "śmieciówce", a jakaś dwójka zdobywa zatrudnienie z przyzwoitym wynagrodzeniem. Młodzi czują się oszukani przez system, a w Polsce trwa debata, która nie polega na szukaniu rozwiązania tylko winnych - także typowy scenariusz. A może da się inaczej? Da się!

Argentyna, Australia, Austria, Belgia, Brazylia, Chile, Filipiny, Francja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Kanada, Kenia, Malta, Meksyk, Niemcy, Polska, USA, Tanzania, Wielka Brytania, Włochy - to kraje, w których przypadki molestowania nieletnich przez księży odbiły się szerokim echem. 21 państw. Trudno policzyć dzieci, które zostały w ten sposób skrzywdzone. Dlatego wkurza mnie posłanka Wróbel z PiS-u i cała reszta "ślepo zapatrzonych", twierdząca, że jest to wyimaginowany problem, dotyczący jakiegoś mało znaczącego promila księży. Powtórzę, 21 państw i w każdym identyczna reakcja Kościoła - tuszowanie przestępstw. To nie są wymysły tylko realne problemy, dotykające najbardziej bezbronnych, których poza państwem to właśnie Kościół w szczególności powinien chronić.

Cały kraj "obleciało" już zdjęcie kasku Kamila Stocha, w którym polski skoczek będzie reprezentował biało-czerwonych podczas Igrzysk Olimpijskich w Soczi. Najbardziej charakterystycznym elementem jest lotnicza szachownica. Jak ma się to do Pierwszej Stolicy i dlaczego w ogóle o tym wspominam? Zapraszam do lektury felietonu.

Piractwo wraz z rozwojem sieci internetowej i komputerów przybierało na sile. W pewnym momencie okazało się, że muzyka wcześniej dostępna za pośrednictwem oryginalnych płyt brzmi dokładnie tak samo z nośnika stworzonego za pomocą nagrywarki. Brak profesjonalnej okładki rekompensowało coś innego, o wiele bardziej cenionego przez konsumenta - cena, która wynosiła ni mniej, ni więcej jak okrągłe zero złotych polskich.

Nagie, martwe ciała ułożone pomiędzy leśnymi drzewami, żołnierze zaglądający do krematorium, żeby wyciągnąć pozostałości szkieletów zagazowanych Żydów. Takie obrazy pamiętamy z lekcji historii, a teraz można je zobaczyć na ulotkach wielkopolskiej organizacji Twojego Ruchu, które powstały w ramach akcji "Zanim krzykniesz, POMYŚL!". Ta inicjatywa nie ma na celu piętnowania kogokolwiek. Jej zadaniem jest zachęcanie, a wręcz zmuszenie do refleksji.

Kiedy zakładaliśmy Europę Plus i Twój Ruch, część środowisk zarzucała nam, że jest to tylko zbiór politycznych "oldbojów", chcących na nowo zaistnieć w polityce. Teraz, kiedy w naszych szeregach dominują ludzie młodzi ze świeżym spojrzeniem, nikt już nie używa takiej retoryki. Zarzucano nam także, że jesteśmy niepoważni i niemerytoryczni. Teraz, kiedy zaczynamy przebijać się do społecznej świadomości z nowymi pomysłami na Polskę, coraz mniej głosów podnosi tego rodzaju lament. Rzeczywistość zweryfikowała. Jak wszystko.

Witając Nowy Rok w naturalny sposób dokonujemy refleksji nad tym, co udało się osiągnąć przez ostatnie 12 miesięcy. Podsumowujemy, jednocześnie snując plany na przyszłość. Nowy Rok niesie ze sobą między innymi świeże otwarcie sezonu politycznego. 2014 będzie szczególny ze względu na podwójne wybory, które nas czekają. Polacy dwukrotnie będą musieli podjąć ważną decyzję, opowiadając się za jedną z proponowanych wizji rozwoju naszego kraju i wprowadzenia zmian. To właśnie dzięki hasłu "zmiana" oczy całego świata zwrócono na Amerykę , kiedy pierwszy raz wybrano czarnoskórego prezydenta. Teraz znowu wszyscy będziemy bacznie obserwować Stany Zjednoczone, a w szczególności stan Kolorado, gdzie od 1 stycznia można legalnie nabyć marihuanę.

W Brukseli już od miesiąca stoi świąteczny jarmark, pełny jabłek z cynamonem, gorącej belgijskiej czekolady i grzanego wina. Korytarze Parlamentu przystrojono choinkami i ozdobami, a na ulicach z każdej wystawy wyglądają dekoracje. Nawet koronczarce przy Grand Place założono mikołajkową czapkę. Jednak prawdziwą atmosferę świąt czuję dopiero tutaj, w Polsce, wśród domowych pieleszy i radosnego rozgardiaszu, który jest także moim udziałem.

Tymczasem naprędce przyjęta ostatnio ustawa, dotycząca zmian w systemie emerytalnym z pewnością oddala od osiągnięcia stanu normalności. Przyszli emeryci będą mieli teraz 4 miesiące na podjęcie decyzji, czy zostają w OFE, które jednak nie będą mogły inwestować w obligacje skarbowe (dające pewność wypłaty środków), czy powierzą swoje pieniądze ZUSowi. Ten dylemat doskonale obrazuje mem internetowy wyglądający następująco: siedzi mężczyzna przed telewizorem, po jednej stronie napis OFE, po drugiej ZUS, nad nim chmurka z tekstem "zastanawiam się kto nie wypłaci mi pieniędzy...". Tak właśnie o wyborze zaproponowanym przez rząd myślą Polacy.

Były już minister Rostowski w ferworze walki o wpływy z fotoradarów sprawił, że urządzenia te zamiast być kojarzone z wpływaniem na kierowców by jeździli ostrożniej, są wykorzystywane jako maszynki do łatania dziury budżetowej. Wytworzyło to klimat, w którym piraci drogowi czują się raczej jak ofiary, a nie osoby - powodujące zagrożenie dla siebie i innych uczestników ruchu. Nawet "małe grzeszki" kierowców, mogą przynieść tragiczne konsekwencje, dlatego tak ważne jest ciągłe edukowanie i egzekwowanie kar za wykroczenia.

O internecie pisze się dużo i często. Jest to temat szczególnie obszerny i rozwijający się tak dynamicznie, że w zasadzie trudno go wyczerpać. Internet daje dzisiaj niemal nieograniczone możliwości. W sieci kupujemy, sprzedajemy, spędzamy czas, pracujemy, informujemy, żyjemy. Cyberprzestrzeń przyniosła nam wiele przywilejów, a wraz z nimi przyszły zagrożenia, którym musimy stawić czoła. Uczymy się funkcjonować w tej nowej sferze, która nas jednocześnie zachwyca i przeraża. Jak pokazują badania Eurobarometru 40% użytkowników najbardziej obawia się kradzieży danych osobowych. Obawy te są w pełni uzasadnione, bo na świecie 42% cyberprzestępstw polega właśnie na przywłaszczeniu sobie tego typu dóbr.

Obsesja na punkcie Inteligencji poznawczej, mierzonej za pomocą testów IQ, zawładnęła współczesnym podejściem do nauki i edukacji. W myśl zasady "szybciej, wyżej, dalej", skupiono się na osiąganiu wyników za wszelką cenę. Nie chodziło jednak o efekt przystosowania do funkcjonowania w społeczeństwie, ale o mierzalne sukcesy w postaci dyplomów, pucharów i rezultatów różnego rodzaju testów. Tylko to dawało gwarancję uznania oraz docenienia tak uczniów przez rodziców i nauczycieli, jak belfrów przez dyrektora, a tego z kolei przez kuratorium, itd.

Wiele można mówić o zdrowiu. Zdrowie, jako najważniejsza kwestia dotycząca życia, powinno być pod szczególną opieką. Kogo? Z założenia dbałością o zdrowie zajmujemy się my sami, ale jeśli zaczynają się problemy, to mamy do pomocy instytucje pod nazwą przychodnie, szpitale, sanatoria. Te podstawowe komórki mają obowiązek udzielać nam pomocy w razie potrzeby. A jak jest naprawdę?

Gnieźnieńska służba zdrowia oraz jej włodarze w osobach zarządu powiatu gnieźnieńskiego na przestrzeni ostatnich kilku miesięcy kilkukrotnie stawali przed trudną sztuką wyboru. Sztuką wyboru osób mających decydować o kształcie lokalnej służby zdrowia oraz wyboru polityki dotyczącej całokształtu działań związanych z modernizacją i rozbudową nowej placówki. Wydawać by się mogło, że po wielu decyzjach, do których obligowane były władze powiatu każdy kolejny wybór powinien być bardziej przemyślany i odpowiedzialny. Tymczasem obserwując rezultaty pewnych decyzji personalnych i infrastrukturalnych można by powiedzieć, że życie nie jest sztuką wyboru, ale sztuką godzenia się ze złymi wyborami.

Od zakończenia EURO minął już ponad tydzień. Najwyższy czas bym pokusiła się o małe podsumowanie.

Możemy udawać cywilizowanych ludzi. Możemy używać ekranów dotykowych, skomplikowanych urządzeń elektrycznych, udawać jak bardzo kultura poszła do przodu przez ostatnie 150 lat, ale masa ludzka się nie zmienia, masa ludzka pragnie świeżej krwi. Dziś pręgierze są tylko zabytkiem, miejscem gdzie umawia się młodzież w mieście, do linczowania nie jest potrzebny metalowy słup, mamy przecież media.

Wielki Post skłania do refleksji. Przy okazji Wielkanocy pod kościołem będą tłumy by poświęcić jedzenie, ale obrządek nie czyni z nas chrześcijan. Prawdziwy chrześcijanin powinien dawać świadectwo dobrym życiem, a nie frekwencją na mszach.

Często zastanawiałam się nad stereotypem Azjaty ? prymusa, najlepszego ucznia, wybitnego matematyka i muzyka. Wszelkie konkursy muzyczne zdają się potwierdzać ten stereotyp i rzeczywiście na Zachodzie Azjaci zwykle stanowią elitę uczniów. Czyżby byli jakąś rasą superludzi? Nie. Wszystko zawdzięczają swoim matkom.

Fakt, że seks jest najlepszym wspomagaczem sprzedaży wiedzą wszyscy i to aż za dobrze. Wykorzystywanie kobiecej seksualności w reklamach cały czas przekracza granice absurdu, żeby nie powiedzieć chamstwa.

Do napisania tego felietonu zainspirowało mnie pewne wydarzenie, którego ostatnio doświadczyłem (ale o tym później). Otóż postanowiłem opisać sytuacje lub cechy charakteru u ludzi, które mogą mnie doprowadzić do "szewskiej pasji". Zdarza się to rzadko, ale nawet mnie, nastawionego do większości sytuacji bez emocji, podejmującego decyzję ze stoickim spokojem, z życiowym mottem "Jakoś to będzie", ktoś lub coś potrafi zdenerwować.

Zdradę trudno wybaczyć, bez względu na to, jakie były jej motywy, staż związku oraz wzajemne zobowiązania. Oczywiście łatwiej podjąć decyzję o rozstaniu, kiedy parę nie łączy dziecko, sakrament małżeństwa bądź (ostatnimi czasy lider wśród cementowania związku) kredyt. Jednakże niezbadane są działania ludzkiej psychiki. I tak naprawdę sami nie wiemy jak się zachowamy, dopóki owa zdrada nas nie spotka.

Ostatnio nie miałem zbyt wiele czasu na napisanie felietonu. Postanowiłem więc zagospodarować nocną godzinę, żeby w końcu przelać na klawiaturę to, co mnie uderzyło w ostatnim czasie.