Dział - Felietony

Kończy się kadencja samorządu. Bardzo lubię ten czas. Tak wiele wówczas się dzieje. Właściwie to liczba inwestycji jest niedorzecznie długa. Spod ziemi wychodzą również "krety".

Nie płacą, bo nie mają z czego - twierdzą alimenciarze. Matki, które wychowują ich dzieci, wyrażają w tej kwestii odmienne zdanie. Zastanawia je fakt, gdzie podział się samochód, którym alimenciarz poruszał się w ostatnim czasie? Dlaczego codziennie wychodzi do pracy, chociaż twierdzi, że nie znalazł zatrudnienia? Co spowodowało, że nagle został "goły i wesoły", podczas gdy do niedawna dom był jego własnością? Powodów, dla których niemożliwe jest wywiązywanie się z obowiązku alimentacji, jest więcej, niż myślimy. Gdyby kreatywność alimenciarzy w konfabulacji dało się przekuć na poczucie obowiązku, podatnicy odczuliby ulgę.

Podwórko zapuszczone to i roboty dużo. Nie starczyło zimy na posprzątanie tego bałaganu. Szykują się wiosenne porządki w aptekach. Właśnie wytrzasnęli z hukiem dostępność bez recepty pigułki awaryjnej. No może nie tak od razu, bo za trzy miesiące. A mogli przecież nocą wywieźć ją tirami z aptek. Chodzą bowiem słuchy, że Polki nagminnie korzystają z tabletki "dzień po". Potrafią nawet sięgnąć po nią kilkanaście razy w ciągu jednego cyklu! Wychodzi na to, że jesteśmy za głupie, by kupić ją w razie potrzeby bez recepty. Czuję się bezpieczniej, że ktoś nad tym będzie sprawował kontrolę. Najadłaby się tego jedna z drugą jak głupie mydła i tyle byłoby z tego pożytku.

O tym drugim wiemy przynajmniej tyle, że ma około 10 994 metrów głębokości i należy go szukać na Oceanie Spokojnym. Głębokość tego pierwszego wydaje się niezmierzona. Miejsce występowania - zmienne, w zależności od tego, gdzie aktualnie przebywa posłanka.

Pejzaż na Mazurach dwa tygodnie temu bardziej zimą niż wiosną malowany. Śnieg trzymał się ziemi i gałęzi drzew, jak przystało na luty. Ludzi na dworze jak na lekarstwo. Zwierzęta żyją swoim rytmem. Konie spacerują po łąkach tak dużych, że tylko miejscowi wiedzą, w którym miejscu się kończą. Ze wsi zbiegły się psy, żeby przywitać się z naszymi.

Znowu wychodzimy na ulice. Jak kiedyś. Zaczęło się od imigrantów. Rozgrzaliśmy się do walki, a ich nie widać. Zawiało nudą. Z pomocą nadciągnął PIS. Posortował Polaków na lepszych i gorszych. Już nie tylko "moja ulica murem podzielona", ale rodzina również. Moja na pewno jeśli chodzi o poglądy polityczne. Kult śpiewał "...prawa strona nigdy nie zasypia...". Wprawdzie chodziło o zupełnie inną metaforę, jednak nomen omen, kultową. Przez nich lewa strona wyspać się nie może, bo pod osłoną nocy dochodzi do kuriozalnych sytuacji.

O suczce Dorze z leśniczówki, psie Walentym ze schroniska, Bostonie ze Szczytnik Czerniejewskich było głośno w ostatnim czasie. Nie tylko na portalu Moje-Gniezno.pl. Losem zwierząt zainteresowała się również telewizja.

Dzisiaj dziadkowie nie cieszą się już takim zdrowiem, jak wtedy, kiedy byliśmy mali. Zdarza się im zapomnieć kim jesteś, albo mylą Cię z inną osobą. Babcia przez cały tydzień ma na sobie tę samą bluzkę i bardziej przeszkadza ten fakt Tobie, niż jej. Dziadek nie może za Tobą nadążyć do samochodu, a Ty irytujesz się, bo musisz zawieźć go do lekarza, a jesteś umówiony na ważne spotkanie. Przestępujesz na poczekalni z nogi na nogę i nerwowo spoglądasz na zegarek. Innym razem zapominasz kupić babci lekarstwa z apteki, na które czeka.

Oboje po czterdziestce. Odkąd pamiętam on pracował za granicą. Ona również była aktywna zawodowo tyle, że w Polsce. Dorobili się pięknego domu, w którym ona wychowywała dzieci. On przyjeżdżał od czasu do czasu. Lata mijały niepostrzeżenie, pociechy rosły. Słomianą wdową miała być przez jakiś czas, który przedłużał się w nieskończoność. Spakowała walizki, zabrała dzieci, by dołączyć do niego. Dla swojej gromadki znalazła szkołę i przedszkole, a dla siebie pracę. Mówi, że nie ogląda euro pięć razy, tak jak u nas oglądała każdą złotówkę zanim ją wydała. Tęskni za bliskimi, których zostawiła w Polsce. Na początku było ciężko, teraz jest już lepiej. Rodzina powinna trzymać się razem, a rola ojca nie powinna polegać wyłącznie na zapewnieniu jej bytu, podsumowuje.

Dobry był dla mnie mijający rok. Nie dał może za wiele, ale niczego nie zabrał. To w mojej ocenie wystarczy, by nazwać go łaskawym i stabilnym. Oczekiwania wobec kolejnego mam podobne. Garść zdrowia dla siebie i najbliższych, garść optymizmu i wewnętrznego spokoju, łyżka szczęścia, łyżeczka wyrozumiałości, szacunku i poczucia bezpieczeństwa plus cały worek pracy. Wszystkie składniki wsypię o północy do kieliszka szampana. Szczęśliwego Nowego Roku!

W sobotę na jednym z cmentarzy słychać było muzykę. Może taka była wola osoby, której ciało spoczywało w trumnie, a może rodzina i przyjaciele wybrali taki, a nie inny sposób na to, by pożegnać bliską osobę. Nie sposób było przejść obok tego obojętnie, chociaż nie znałam żałobników. Byłam zapalić znicz i znalazłam się tam przypadkiem. Muzyka, która normalnie budzi do życia, w tym przypadku je żegnała. Płakałam nad grobem mamy, która również zmarła w grudniu i płakałam nad rodziną, która przed świętami pochowała syna. Młodego chłopaka, dla którego rok 2015 był ostatnim.

Jak mija Państwu Dzień bez Przekleństw? Może bardziej właściwe w tym przypadku byłoby bez wulgaryzmów, ale skoro już tak zostało nazwane, nie będę się upierała. Wszyscy wiedzą o co chodzi.

Leczenie albo strzał z przyłożenia w potylicę Biedronia na kilka tygodni przed świętami. Dobrze, że prezydent Tomasz Budasz nie żałował pieniędzy na świąteczny wystrój Gniezna. Dobrze, że nie zawahał się postawić choinki na Rynku. Niedobrze będzie, kiedy czar świąt pryśnie, a mieszkańcy zaczną drążyć temat, ile ta oprawa kosztowała. Póki co, jest dobrze. Niedobrze z kolei, że w ludziach tyle jadu nawet przed świętami.

Zdanie wypowiedziane przez radnego może być interpretowane dowolnie, w zależności od tego, po której stronie się stoi. (Radny zaproponował ocenę pracy nauczyciela przez rodziców, którzy anonimowo mogliby wrzucić ją do skrzynki w szkole i do której miałby wgląd dyrektor placówki).

Za sprawą stanowiska Gnieźnieńskich Patriotów w kwestii zamachów we Francji i planowanej debaty odżyła dyskusja na temat przyjmowania uchodźców (choć u nas w dalszym ciągu jest to termin kontrowersyjny) do Polski.

Oficjalnie 14 października obchodzimy Dzień Edukacji Narodowej, ja zostanę przy Dniu Nauczyciela. To właśnie Oni - Nauczyciele, pojawiają się na naszych ścieżkach edukacji, by rozbudzić w nas zapał do nauki, albo skutecznie go zgasić. Skupię się na tej pierwszej grupie. Są nauczyciele z powołania, którzy uczą, rozbudzają pasje i zainteresowania, poszerzają horyzonty i wierzą w ucznia. Traktują go indywidualnie, nie podcinają skrzydeł i doceniają jego szczere chęci. O nich dzisiaj myślę ze wzruszeniem i w ich kierunku ślę najlepsze życzenia.

Fundacja Pro-Prawo do Życia zwarła swoje szeregi i w maju zebrała 100 tysięcy podpisów pod projektem do Sejmu o ustawie całkowicie zakazującej aborcji. W konsekwencji powyższego w czwartek odbyła się dyskusja w Sejmie nad tą ustawą. Trzeba oddać członkom Fundacji, że działają szybko i sprawnie. Pytam tylko, po co?

1 września dzieci i młodzież z większym bądź mniejszym entuzjazmem rozpoczną wspinaczkę po szczeblach edukacji. Dla pierwszoklasistów szkoły podstawowej będzie to z pewnością doniosłe wydarzenie, które pozostanie w pamięci na długie lata.

Różne są formy wykluczenia społecznego, tym samym różne środowiska mogą zostać nim dotknięte. Mogą to być osoby bezrobotne, chore psychicznie, opuszczające zakłady karne, osoby niepełnosprawne, o niskich kwalifikacjach zawodowych, ... wreszcie osoby dorosłe i dzieci dotknięte pauperyzacją. Właśnie o tę ostatnią grupę zahaczę bliżej.

Lubię prowadzić samochód, chętnie wyruszam w dalsze trasy. Nie jestem przykładem wzorowego kierowcy podobnie, jak większość z nas. Jednak są zasady, których przestrzegam i których złamanie zaowocowałoby wyrzutami sumienia. O jeździe po alkoholu nie wspomnę, może tylko tyle, że warto byłoby takich delikwentów uwiecznić na zdjęciu w lokalnej prasie.

Na odwieczne pytanie: "dlaczego się nie ożenisz?", singiel może odpowiedzieć każdemu inaczej. Rodzicom, że nie wie, czy żona zgodziłaby się, żeby dokładał im do skromnej renty. Siostrze, że nie mógłby wtedy sponsorować jej dziecku zimowych wakacji, a szwagrowi, że nazbyt ceni z nim wspólne wędkowanie. Znajomym, którzy martwią się, że kiedy przestanie być czynny zawodowo i obciąży w przyszłości ich dzieci na poczet swojego świadczenia emerytalnego, może odpowiedzieć, że płaci składki emerytalne, ponadto zapłacił już na edukację dzieci, które opuściły kraj, a nie tego, jako obywatel, od nich oczekiwał.

W pierwszą i kolejne podróże pociągiem zabierała mnie babcia. Pamiętam ścisk na korytarzu i jazdę pasażerów w toalecie, bo wszystkie inne miejsca były już zajęte.

Szeroko pojęte media konkurują ze sobą w dostarczaniu artykułów, które wzbudzają sensację. Taka jest poniekąd ich rola. Najchętniej czyta się te o pejoratywnym zabarwieniu.

Ubiegły weekend miałam okazję spędzić z córkami w Trójmieście. Na użytek rodziny wypróbowałam, jak w rzeczywistości działa strona www.menubezglutenu.pl., informująca o lokalach gastronomicznych ze znakiem przekreślonego kłosa. Polecam tę stronę osobom wybierającym się na urlop.

Będąc na diecie bezglutenowej, która nie jest przejściową fanaberią dyktowaną modą, a koniecznością, konsumpcji pizzy czy schabowego, zmuszeni jesteśmy oddać się w zaciszu domowym. Nie ma w Gnieźnie lokali, w których kelner przywitałby nas kartą menu ze znakiem przekreślonego kłosa.

Jestem wdzięczna moim rodzicom, że ocalili mnie przed uporczywą indoktrynacją kościoła. Może dlatego nie szczekam dzisiaj na spiralę wewnątrzmaciczną, czy też zwykłą prezerwatywę. Postuluję dostępność tabletki dzień po. I kibicuję wszystkim parom, które starają się o dziecinę, tu uwaga! Uwaga! Wrażliwych proszę o zaprzestanie czytania ... metodą in vitro!

Ilu z nas "często lub zawsze szuka informacji o zdiagnozowanej chorobie i zaleconym leczeniu w Internecie, książkach, czy czasopismach"? CBOP informuje, że 30% badanych respondentów. Mniejszą grupę, bo 19% stanowią osoby, które "często lub zawsze po konsultacji z lekarzem starają się uzyskać opinię od innego lekarza". (Raport z grudnia 2014).

Plecak pieczołowicie zapakowany. Ale czy na pewno o czymś nie zapomnieliśmy? Czy nasza pociecha ma wszystko, by przetrwać dwa tygodnie z daleka od domu? Nie mniej ważna od reszty, oprócz wygodnych butów, szczoteczki do zębów i kremu z filtrem ochronnym jest szczypta swobody, jaką musimy dać dziecku. Nawet takiemu, które na obóz jedzie po raz pierwszy.

Fanpage Faszyn from Poznań można porównać do przeglądania się w krzywym zwierciadle w wesołym miasteczku. Różnica polega na tym, że w wesołym miasteczku śmiejemy się z siebie, a na przytoczonym portalu śmieją się z nas.

W dobie Internetu, gdzie na popularnym portalu społecznościowym szerokie grono znajomych można liczyć w setkach, wiadomości rozchodzą się błyskawicznie. Znajoma, której nie darzymy większą sympatią zamieściła tam świadectwo syna. Świadectwo z czerwonym paskiem rzecz jasna. Jak to? Za kilka godzin niczym czerwona chorągiewka majaczy nam przed oczami kolejne.