%20%5Bportal%5D.JPG)
Hubertusy to imprezy, które gromadzą wielu koniarzy w jednym miejscu. Wszyscy chcą bowiem wspólnie zakończyć sezon jeździecki. Konie pod siodłem, zaprzęgi i samochody z rodzinami biorących udział w pogoni za lisem jeźdźców powodują, że za razem ciekawe wydarzenie jest jednocześnie jedną z niebezpieczniejszych imprez konnych. Zróżnicowany poziom doświadczenia jeźdźców, jak i koni jest często powodem upadków. Większość z nich jest jednak niegroźna i kończy się otarciami lub siniakami. Niestety czasami zdarzają się znacznie poważniejsze wypadki. Taka sytuacja miała miejsce podczas zeszłorocznego Hubertusa organizowanego przez Uczniowski Klub Master w Gnieźnie.W wyniku zderzenia dwóch koni, jeden z jeźdźców przewrócił się razem z koniem, a drugi spadł ze swojego wierzchowca. Upadek pierwszego wyglądał bardzo groźnie, ponieważ jeździec został przygnieciony przez konia, który miał problemy ze wstaniem. Jak się później okazało w wyniku tego wypadku jeździec złamał nogę w kostce. Pechowcem był Piotr Sokołowski. Po rozpoczęciu gonitwy było w miarę bezpiecznie bo jechaliśmy po kole - mówi Piotr Sokołowski, który uległ wypadkowi podczas Hubertusa. Teoretycznie nie powinno nawet dojść do takiego wypadku, ale wiadomo, że to są zwierzęta i zawsze może dojść do nieszczęśliwego
%20%5Bportal%5D.jpg)
wypadku. Wszystko może się zdarzyć. Najpierw jechałem w czołówce, po pierwszym okrążeniu zacząłem zwalniać. Zobaczyłem chłopaka, który jedzie z naprzeciwka w rozpędzonych jeźdźców. Jeden chłopak przede mną przyspieszył, a ja zwolniłem, żeby mu stworzyć lukę, żeby mógł przejechać. On niestety wjechał prosto we mnie. Nie wiem już teraz czy galopowałem, czy kłusowałem. On uderzył mnie z boku. Wszystko działo się na łuku w trakcie skręcania. On uderzył we mnie praktycznie pod kątem prostym. To była taka siła uderzenia, że czułem, że się odrywam z koniem na jakieś kilka-kilkanaście metrów. Resztę wiem z opowiadań.Nad organizacją imprezy długo debatowano po jej zakończeniu. Jeżeli chodzi o organizację samej imprezy to była to porażka - dodaje Piotr Sokołowski. Organizatorzy w piśmie, które otrzymałem po wypadku napisali, że oni nie wiedzieli, że będzie taka pogoda i zmienili trasę w trakcie biegu. To była nieprawda, bo z kolegą sprawdzaliśmy i wiedzieliśmy, że będzie padał deszcz, ale oni jak zwykle liczyli, że impreza jakoś się uda - tak jak co roku, że będzie padał deszcz, ale co roku przestawał. My już w tygodniu wiedzieliśmy, że będzie padał deszcz, że trzeba było się z tym liczyć i organizator tak poważnej imprezy powinien wziąć to pod uwagę. Teraz jeżeli chodzi o moją kontuzję to mogę chodzić, ale nie mogę biegać. W sierpniu czeka mnie kolejna operacja. Noga była złamana w 6-ściu miejscach na odcinku 15 cm. Kość strzałkowa i kostka musiały być poskręcane drutem i śrubami. Moje złamanie spowodował koń, który uderzył mnie wielokrążkiem w kostkę, a czołem w kolano. Wstałem, chciałem stanąć na tej nodze, ale znowu się przewróciłem. Zdążyłem zdjąć
%20%5Bportal%5D.jpg)
czapsy i buty zanim przyjechał ratownik. Bieg po wypadku był kontynuowany i skończony. Było jakieś niedomówienie, niedopatrzenie w punkcie organizacyjnym. Ratownik stwierdził, że kostka jest skręcona albo mocno zbita. Założyłem więc but i chciałem wsiąść skoro miałem tylko skręconą kostkę. Ale jak stanąłem i kostka mi uciekła to wiedziałem, że nie mogę już więcej wsiąść. Znalazłem kogoś, żeby wsiadł na tego konia. Karetka była na Hubertusie, ale w momencie, kiedy ja miałem wypadek właśnie odwoziła dziewczynę, która miała wypadek chwilę wcześniej. Jeździec odmówił na początku pomocy ratownika medycznego, który był obecny na miejscu zdarzenia. Teraz wie, że było to w wyniku szoku pourazowego i na tą decyzję nie powinien zwracać uwagi wykwalifikowany ratownik. Jeżeli ja odmówiłem pomocy ratownika, to można domniemać, że ratownik nie był fachową osobą, która słucha osoby będącej w szoku po wypadku - mówi Piotr. Nie powinien słuchać osoby, która wywróciła się z koniem i uderzyła się w głowę. Nie wsiadłem do jakiegoś samochodu, tylko do samochodu, który był przeznaczony jako samochód ratownika i był 5-cio osobowy, a wracaliśmy chyba w 7-mioro. Nie pamiętam, żeby ktoś mi się spytał czy mnie odwieźć. Dopiero, jak przyjechałem jako ostatni do klubu, to moja siostra zawiozła mnie na pogotowie.Sprawa wypadku nie różniłaby się od innych tego typu zdarzeń gdyby nie fakt, że Piotr Sokołowski nie otrzymał odszkodowania. Przez kilka miesięcy kontaktował się z organizatorem Hubertusa. Na początku był skutecznie zwodzony, a następnie kontakt zupełnie się urwał. W tej chwili Piotr uznał, że rezygnuje z dochodzenia swoich praw na drodze sądowej, ponieważ uważa, że organizator i tak jest niewypłacalny. Rezygnuję z odszkodowania i roszczenia odszkodowania pomimo tego, że przepisy prawa są dla mnie w tej kwestii korzystne - mówi Piotr Sokołowski. Nie jest tak, że się wystraszyłem. Wysłałem do państwa Marii i Ryszarda Nitka pierwszy pismo z prośbą o zapłatę 40 tys. zł, w tym 15 tys. zł strat finansowych jakie poniosłem z tego tytułu, a reszta to rekompensata zdrowotna. Prosiłem o podesłanie polisy lub kopii polisy ubezpieczeniowej Hubertusa. Wysłałem to przez kancelarię adwokacką. Termin odpowiedzi wynosił 14 dni. Odpowiedzią było pismo, które przysłali państwo Nitka. W trakcie wypadku poinformowali moją mamę, która była na miejscu, że impreza jest ubezpieczona. Po tygodniu, kiedy wyszedłem ze szpitala, pojechałem do organizatorów w sprawie tej polisy. Powiedzieli, że muszą ją wyciągnąć. Później po 2-óch tygodniach kiedy pojechałem ponownie powiedzieli, że polisa musi przyjść z Poznania. Później długo nic się nie działo, nie miałem żadnych informacji. W końcu kilkukrotnie zadzwoniłem. W odpowiedzi po raz pierwszy od wypadku zadzwonił Ryszard Nitka, zaczął coś kręcić, odpowiedziałem, że i tak leżę w łóżku i mama do nich podjedzie. Na miejscu poinformowana została, że jednak impreza nie została ubezpieczona, ale coś wymyślą, że to się stało na treningu. Prosili, żebym poczekał. Zaczekałem miesiąc. Od tamtej pory się nie odzywali. Byłem wielokrotnie w klubie, prowadziłem nawet treningi ze złamaną nogą ich dwóm jeźdźcom. To może nie były treningi, tylko po prostu pomoc, udzielanie wskazówek. W tej chwili rezygnuję z chodzenia po sądach, bo wiem, że tych pieniędzy, które bym uzyskał na drodze sądowej i tak bym nie dostał, bo państwo Nitka po prostu są niewypłacalni. A jeżeli udało by mi się je dostać, to w tak długim czasie, że będzie to nieopłacalne przede wszystkim psychicznie. Piotr Sokołowski w dalszym ciągu jeździ konno. Jak sam twierdzi - idzie to mu łatwiej niż chodzenie. Czeka go jeszcze conajmniej jedna poważna operacja nogi.
Sprostowanie od Piotra Sokołowskiego:
Ratownik medyczny posiadał wszelkie wymagane uprawnienia. Stwierdzenie, że: "Jeżeli ja odmówiłem pomocy ratownika, to można domniemać, że ratownik nie był fachową osobą, która słucha osoby będącej w szoku po wypadku. Nie powinien słuchać osoby, która wywróciła się z koniem i uderzyła się w głowę." jest prywatną opinią Piotra Sokołowskiego, która jest odpowiedzią na stwierdzenie organizatora imprezy, że poszkodowany odmówił pomocy ratownika. Opinia ta w żaden sposób nie ma podważać uprawnień posiadanych przez ratownika medycznego, ponieważ udzielił on pomocy i kazał zgłosić się do szpitala.
(Buk)
artykuł sponsorowany
artykuł sponsorowany
