13 grudnia o godz. 12.00 w Miejskim Ośrodku Kultury odbędzie się rozwiązanie konkursu recytatorskiego „Poezja buntu, oporu i sprzeciwu”. Tego samego dnia o godz. 16.30 MOK zaprasza na spotkanie autorskie i wystawę rysunków Jacka Fedorowicza, mistrza satyry politycznej.
Aktor, satyryk, konferansjer, publicysta. Z wykształcenia plastyk.
Jacek Fedorowicz, znany obecnie bardziej jako aktor i satyryk, ukończył wydział malarstwa w pracowni prof. Stanisława Teisseyre na gdańskiej PWSSP. Od drugiego roku studiów przygotowywał ilustracje, winietki i rysunki satyryczne do prasy. Z czasem podpisy pod rysunki przekształcił w felietony mówiące o aktualnej rzeczywistości w PRL. Był jednym z założycieli studenckiego teatru Bim-Bom. W latach 60. i 70. współtworzył wraz z Jerzym Gruzą dla TV programy rozrywkowe np. „Poznajmy się”, „Małżeństwo doskonałe” oraz liczne radiowe i telewizyjne programy satyryczne m.in. „60 minut na godzinę” czy też „Szopka Noworoczna” obśmiewających absurdy PRL-u. Do swego wyuczonego zawodu powrócił po ogłoszeniu stanu wojennego, kiedy to zerwał kontakty z państwowymi środkami przekazu. W tym okresie powstały szeroko kolportowane w drugim obiegu takie rysunki, jak „Nieznany mężczyzna z wąsem”, „Sol…Solarium”, „Tatry w czerwcu”, „Visitez Varsovie” czy słynny komiks historyczny „Solidarność – 500 pierwszych dni”. Autor znakomitych karykatur i podziemnych komiksów o stanie wojennym. „Portret nieznanego mężczyzny z wąsem (II poł. XX wieku)” wisiał w stanie wojennym w tysiącach mieszkań, krzepiąc wykształciuchów zwanych wtedy inteligencją… Jego grafiki w trudnych dniach stanu wojennego dodawały Polakom otuchy. Uczyły jak humorem i ironią radzić sobie z ponurym czasem komunizmu. Był autorem scenariuszy filmowych i aktorem w polskich filmach fabularnych. Był autorem i prowadzącym program „Dziennik telewizyjny”, który w roku 2005 zmienił nazwę na „SEJF” (Subiektywny Ekspres Jacka Fedorowicza).
Jacek Fedorowicz jest laureatem wielu nagród: „Złoty Ekran” (1968), „Złoty Mikrofon” (1975), „Wiktor’95”, „Wiktor '2000”, „Super Wiktor 2004”, nagrody Komitetu ds. Radia i Telewizji. Jest również laureatem nagrody „Solidarności” za programy satyryczne rozprowadzane w „drugim obiegu” na kasetach wideo i Nagrody Kisiela za 1994.
Jacek Fedorowicz, znany obecnie bardziej jako aktor i satyryk, ukończył wydział malarstwa w pracowni prof. Stanisława Teisseyre na gdańskiej PWSSP. Od drugiego roku studiów przygotowywał ilustracje, winietki i rysunki satyryczne do prasy. Z czasem podpisy pod rysunki przekształcił w felietony mówiące o aktualnej rzeczywistości w PRL. Był jednym z założycieli studenckiego teatru Bim-Bom. W latach 60. i 70. współtworzył wraz z Jerzym Gruzą dla TV programy rozrywkowe np. „Poznajmy się”, „Małżeństwo doskonałe” oraz liczne radiowe i telewizyjne programy satyryczne m.in. „60 minut na godzinę” czy też „Szopka Noworoczna” obśmiewających absurdy PRL-u. Do swego wyuczonego zawodu powrócił po ogłoszeniu stanu wojennego, kiedy to zerwał kontakty z państwowymi środkami przekazu. W tym okresie powstały szeroko kolportowane w drugim obiegu takie rysunki, jak „Nieznany mężczyzna z wąsem”, „Sol…Solarium”, „Tatry w czerwcu”, „Visitez Varsovie” czy słynny komiks historyczny „Solidarność – 500 pierwszych dni”. Autor znakomitych karykatur i podziemnych komiksów o stanie wojennym. „Portret nieznanego mężczyzny z wąsem (II poł. XX wieku)” wisiał w stanie wojennym w tysiącach mieszkań, krzepiąc wykształciuchów zwanych wtedy inteligencją… Jego grafiki w trudnych dniach stanu wojennego dodawały Polakom otuchy. Uczyły jak humorem i ironią radzić sobie z ponurym czasem komunizmu. Był autorem scenariuszy filmowych i aktorem w polskich filmach fabularnych. Był autorem i prowadzącym program „Dziennik telewizyjny”, który w roku 2005 zmienił nazwę na „SEJF” (Subiektywny Ekspres Jacka Fedorowicza).
Jacek Fedorowicz jest laureatem wielu nagród: „Złoty Ekran” (1968), „Złoty Mikrofon” (1975), „Wiktor’95”, „Wiktor '2000”, „Super Wiktor 2004”, nagrody Komitetu ds. Radia i Telewizji. Jest również laureatem nagrody „Solidarności” za programy satyryczne rozprowadzane w „drugim obiegu” na kasetach wideo i Nagrody Kisiela za 1994.