Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jest uchwałą rady gminy, która jest jawna, zatem każdy ma prawo wglądu do takiego planu oraz otrzymania z niego wypisów i wyrysów. Za pomocą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego samorząd lokalny określa warunki zagospodarowania przestrzennego na obszarze objętym planem. Plan może obejmować cały obszar gminy lub jej część.
Ustalenie przeznaczenia i zasad zagospodarowania terenu dokonywane jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego i należy do zadań własnych gminy. Przysługujące gminie prawo władczego rozstrzygania o przeznaczeniu terenu pod określone funkcje (tzw. władztwo planistyczne) może być skutecznie zrealizowane jedynie w planie miejscowym, który został uchwalony przy zachowaniu określonych ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym zasad i trybu sporządzania planu.
W planie miejscowym należy przede wszystkim określić:
- szczegółowe warunki zagospodarowania terenów oraz ograniczenia w ich użytkowaniu, w tym zakaz budowy
- przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych za-sadach zagospodarowania
- granice i sposoby zagospodarowania terenów lub obiektów narażonych na niebezpieczeństwo powodzi oraz zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych
- zasady ochrony i kształtowania ładu przestrzennego
- szczegółowe zasady i warunki scalania i podziału nieruchomości objętych planem miejscowym
- parametry i wskaźniki kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania tereny, w tym linie zab-udowy, gabaryty obiektów i wskaźniki intensywności zabudowy
- zasady ochrony środowiska
Rada gminy ma swobodę decydowania o przystąpieniu do sporządzenia planu miejscowego (poza nielicznymi przypadkami gdy istnieje obowiązek uchwalenia planu) i o obszarze objętym planem. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, określenie sposobu i szczegółowych warunków zabudowy danej nieruchomości następuje na podstawie uzyskania decyzji o warunkach zabudowy.
Kontakt: Adwokat Gniezno.