Współcześnie leasing jest jedną z najbardziej popularnych umów zawieranych przez przedsiębiorców. W ramach leasingu jedna ze stron umowy (finansujący – leasingodawca)) przekazuje drugiej stronie (korzystającemu – leasingobiorcy) prawo do korzystania z określonej rzeczy przez określony czas w zamian za ustalone ratalne opłaty. W wykonaniu umowy leasingu to finansujący (leasingodawca) nabywa rzecz stanowiącą przedmiot leasingu od określonego zbywcy, a następnie oddaje rzecz do używania korzystającemu (leasingodawcy). Przez cały okres trwania umowy leasingu właścicielem rzeczy jest nadal finansujący, a nie korzystający.
Wynagrodzenie należące się finansującemu powinno mieć charakter pieniężny. Oznacza to, że zawsze powinno być wyrażone w umowie leasingu w pieniądzu. Zapłata może nastąpić w gotówce lub w formie bezgotówkowej (np. za pomocą przelewu). Wysokość wynagrodzenia powinna być równa co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego. Z powyższego wynika, że korzystający zobowiązany jest zwrócić finansującemu przynajmniej koszt nabycia rzeczy. Wynagrodzenie powinno być też płatne w uzgodnionych ratach, których wysokość oraz terminy płatności powinny być zawarte w umowie leasingu. Jeżeli korzystający dopuszcza się zwłoki z zapłatą co najmniej jednej raty, to finansujący powinien wyznaczyć korzystającemu na piśmie dodatkowy termin do zapłaty z zagrożeniem, że po jego upływie w razie braku zapłaty wypowie umowę leasingu ze skutkiem natychmiastowym, chyba że strony uzgodniły termin wypowiedzenia.
Z reguły czas obowiązywania umowy leasingu jest wyrażony w miesiącach oraz ilościach rat. Z powodów podatkowych minimalny czas trwania umowy wynosi 40% okresu amortyzacji środka trwałego. Każda firma leasingowa określa wysokość opłaty wstępnej, która jest początkową, jednorazową opłatą związaną z zawarciem umowy leasingowej. Wysokość opłaty kształtuje się zazwyczaj od 1% do 10%.
Korzystający może być obciążony na podstawie umowy kosztami ubezpieczenia przedmiotu leasingu od jego utraty w czasie trwania leasingu. Obejmują one zapłatę składki na ogólnie przyjętych warunkach, chyba że inaczej ustalono w umowie leasingu. Leasingobiorca ma obowiązek utrzymania przedmiotu leasingu w należytym stanie, co oznacza, że zobowiązany jest do dokonywania konserwacji i niezbędnych napraw rzeczy. Ponadto korzystający powinien korzystać z przedmiotu leasingu w sposób określony w umowie. W szczególności korzystający nie może bez zgody finansującego czynić zmian w rzeczy będącej przedmiotem leasingu. Zgody finansującego wymaga również oddanie przez korzystającego przedmiotu leasingu od używania osobie trzeciej (art. 70912 k.c.). Zarówno korzystający, jak i osoba trzecia odpowiadają bezpośrednio wobec finansującego za używanie rzeczy zgodnie z obowiązkami wynikającymi z umowy leasingu.
Umowę leasingu zawiera się na czas oznaczony. Z reguły więc zakończenie umowy leasingu następuje z upływem okresu obowiązywania umowy leasingu. Dopuszczalne jest rozwiązanie umowy leasingu za porozumieniem stron. W umowie można zamieścić dodatkowe postanowienie, że po zakończeniu umowy leasingu finansujący przeniesie własność przedmiotu leasingu na korzystającego (opcja wykupu). Nie jest to jednak konieczny warunek zawarcia umowy leasingu.
Leasing ma współcześnie duże znaczenie gospodarcze. Umożliwia on korzystanie z przedmiotu leasingu (często nowych rzeczy) przez określony czas (zbliżony do okresu jego gospodarczej używalności), przy początkowym zaangażowaniu niewielkiego kapitału.
Skontaktuj się: Adwokat Gniezno.