Kiedyś epatowanie sukcesami dziecka było możliwe podczas tak zwanych zjazdów rodzinnych. Myślę tu o hucznie obchodzonych urodzinach, imieninach. Dzisiaj naciskasz przycisk enter i nagle wszyscy się dowiadują, że znają przynajmniej z widzenia osóbkę wyjątkowo mądrą - prymusa. Nie miejmy żalu do swoich dzieci, że nie spełniły naszych oczekiwań. Nie bądźmy zazdrośni o sukcesy cudzych pociech. Doceńmy z jaką pieczołowitością dziecko pracowało na zajęciach artystycznych. Jak bardzo przeżywało, kiedy 0,5 punktu zabrakło jemu do oceny dobrej z matematyki. Jak bardzo było mu przykro, że nie zakwalifikowało się do konkursu ortograficznego. Przykłady można mnożyć. Tym bardziej bądźmy bardziej wyrozumiali wobec dzieci, które musiały się bardzo starać, żeby uzyskać promocję do następnej klasy. Bywają przecież sytuacje, które w jakimś stopniu utrudniają  im przyswajanie wiadomości i umiejętności. I pamiętajmy, że niczym nie wyróżniające się dziecko może nam na starość podać przysłowiową szklankę wody. Zatem kochajmy nasze dzieci. Bezwarunkowo.